Έρχονται οι αποκριές, η νηστεία, η Άνοιξη, …
Η καρδιά μου πάντα κάτι περιμένει. Τα λουλούδια, τα δέντρα ν’ ανθίσουν και ο άνεμος να τα κάνει να λυγίζουν με χάρη! Τα πουλιά όλο και πιο πολλά να πετούν προς το μέρος μου. Η ομορφιά της να βγάζει σπίθες σαν το τσακμάκι, ακόμη και μέσα από μια φωτογραφία! Η Λίμνη να απορροφήσει την παγωνιά και ν’ αγκαλιαστούμε!
Θυμάμαι:
Ένας χαρταετός κινιόταν ελαφριά μα κυκλικά σαν με σπασμένη καλούμπα. Έκανε τα τσαλίμια του στην πίστα του ορίζοντα στο ρυθμό που του σφύριζε ο σεκλετισμένος βοριάς. Προσγειώθηκε απαλά, μα στάθηκε όρθιος. Δεν τον φόβισε ο βοριάς … Κράτησε τη γραμμή του, άντεξε στα φυσήματα του βοριά.
Δεν φοβάμαι, αντέχω!
Αντέχουμε;
Γιώργος Μακρίδης
Κατηγορίες
- Επικαιρότητα(18.496)
- Πολιτικό Ρεπορτάζ(478)
- Ελλάδα(125)
- Οικονομία(1)
- Πολιτισμός(3.966)
- Εκδηλώσεις(1.477)
- Ήπειρος(1.948)
- Αθλητικά(2.748)
Αρθρογραφία
Είσοδος